راه زینب

نمی‌دانم چند نفر بودی که دنیا خالی شد بعد از تو.
اما گرچه بعد رفتنت، سوریه آوار و جولانگه جولانیِ مکار شد.
گرچه باز شام، بازارِ شام و زینب سلام‌الله دگربار بی‌علمدار شد.
ای پناه دختر سوری
گرچه بعد تو آن دختر سوری بی پناه شد و لبخندش را به اسارت بردند.
اما می‌دانم که دشمن از رفتنت چون بودنت هراس دارد. با رفتنت دشمن غالب تهی کرد. چرا که شهادتت معادلاتشان را بر هم زد آنها گمان کردند که با آن ترور بزدلانه پایان تو را رقم زده‌اند حال آنکه شهدا “عند ربهم یرزقونند” و تو با شهادتت پدافندی شدی بر آسمان مقاومت.
و جوان سوری که از روی ناچاری دخیل بسته بود به آدم بودن جولانی، حالا غیرتش به جوش آمده. از خواب غفلت بیدار شده و راه تو را ادامه می‌دهد.

آری #رفتنت_پایان_راه_نیست_راه_تو_تا_اعلام_پایان_تفکر_داعش_ادامه_دارد.

ان شاءالله

﷽؛

ورهای ذهنم باز به جان هم افتاده و به واژه ها جان بخشیده اند، حالا واژه ها درون ذهنم راه می روند، بحث می کنند، من اما سردرگم و بی اختیار فقط مذاکراتشان را به نظاره نشسته ام. گاهی حس می کنم حق با این ور ذهنم است و گاهی حق را به ور دیگر ذهنم می دهم. اکنون بین‌شان تنش می شود و من فکر میکنم حالاست که گیس های همدیگر را بگیرند. از تجسم واژه های گیس دار خنده ام می گیرد یک دفعه به خودم می آیم زیر چشمی همسرم را می پایم خدا را شکر حواسش نیست، وای اگر می دید چه فکری می کرد نکند یک بار مرا هنگام این درگیری ها ببیند و فکر کند که خل شده ام! هر چند که بیراهم نیست!!! با خودم می گویم حالا که ندیده،پس بی خیال همسرجان می شوم و می روم ببینم پایان مذاکره امروز واژه ها چه می شود، آنها ادامه می دهند “ورهای ذهنم را می گویم که با سلاح واژه به جان هم افتاده اند” و من شقیقه هایم را آرام آرام ماساژ می دهم. نه فایده ندارد گویا جنس و زمان و مکان و … ندارد آزادی را می‌گویم باید چهارچوبی برایش مشخص شود وگرنه علاوه بر اینکه همسرجان مرا خل می یابد، مویرگ های سرم نیز پاره می شوند.
#حرکت_جوال_ذهن

تجربه‌ای از چالش، تأمل و راه‌حل در مسیر یادگیری و زندگی

یک‌شنبه‌ها معمولاً روزی بود که پس از پایان کلاس اصول، سریع وسایلم را جمع می‌کردم و با عجله به خانه می‌رفتم تا به بچه‌هایم که تنها بودند برسم. این روند همیشگی بود و من فکر می‌کردم بهترین کار همین است؛ چون احساس مسئولیت داشتم و می‌خواستم در کنار فرزندانم باشم.

اما آن روز، ذهنم درگیر موضوعی بود که نمی‌توانستم به راحتی رهایش کنم. تصمیم گرفتم کمی متفاوت باشم و بمانم تا درس‌ها را با دوستانم مباحثه کنم. در میانه‌ی بحث، یکی از دوستان گفت که کلاس اخلاق عمومی شروع شده است. در دلم گفتم: «همیشه وقت برای یادگیری اخلاق هست.» اما آن حس درونی که مرا سست می‌کرد، اجازه نداد همان مسیر همیشگی را ادامه دهم.

جمع کردن وسایلم طول کشید و وقتی به سالن هم‌کف رسیدم، کلاس شروع شده بود. خجالت کشیدم از بین جمعیت رد شوم و به ناچار نشستم و به صحبت‌های استاد گوش دادم. استاد حدیثی نقل کرد که مثل پتکی بر سرم کوبیده شد:

«مَنْ یَمُوتُ بالذُّنوب أَکْثَرُ مِمَّنْ یَمُوتُ بالآجال وَ مَنْ یَعیشُ بالإحْسان أَکْثَرُ ممَّن یَعیشُ بالأَعمار»

«آنها که بر اثر گناه می‌میرند از آنها که با مرگ طبیعی از دنیا می‌روند بیشترند و آنها که بر اثر نیکوکاری عمر می‌کنند از آنها که با عمر طبیعی زندگی می‌کنند، بیشترند».

این جمله ساده و عمیق، مرا به فکر فرو برد که چقدر در این سال‌ها بی‌وقفه دویده‌ام برای کارهایی که حتی برای دنیایم سودمند نبوده‌اند، چه رسد به آخرت. این دویدن بی‌وقفه، مرا از رشد اخلاقی و روحی دور نگه داشته بود.

چالش

چالش اصلی من این بود که چگونه می‌توانم بین مسئولیت‌های روزمره و نیاز به رشد معنوی و اخلاقی تعادل برقرار کنم؟ گذراندن زمان بیشتر با بچه‌ها همیشه بهترین راه نیست، اما ترک آنها هم ممکن نبود و این دوگانگی ذهنم را درگیر کرده بود.

راه‌حل

با شنیدن آن حدیث و تأمل در آن، فهمیدم که گاهی یادگیری و رشد خودمان و دیدن زندگی از زاویه‌ای تازه، به‌ویژه در حوزه اخلاق، می‌تواند تأثیر عمیق‌تری بر زندگی ما و فرزندانمان داشته باشد. وقتی ما خودمان بهتر شویم، رفتارمان با بچه‌ها هم تغییر می‌کند و این بهترین هدیه‌ای است که می‌توانیم به آنها بدهیم.

نقاط ضعف و قوت

نقاط ضعف:

عجله و تمرکز صرف بر گذراندن زمان بدون کیفیت با فرزندان

غفلت از اهمیت رشد اخلاقی و معنوی در زندگی روزمره

نقاط قوت

پذیرش نیاز به تغییر و یادگیری مستمر

توانایی تأمل و بازنگری در رفتار و اولویت‌ها

استفاده از آموزه‌های اخلاقی برای بهبود رابطه با فرزندان

نتیجه‌گیری

این تجربه به من نشان داد که زندگی واقعی، زندگی با احسان و اخلاق است؛ نه صرفاً گذر عمر و انجام کارهای روزمره. رشد و یادگیری ما، به‌ویژه در زمینه اخلاق، نه تنها خودمان را زنده‌تر و پربارتر می‌کند، بلکه بهترین راه برای تربیت فرزندانی سالم و بااخلاق است. شاید گذراندن زمان بیشتر با بچه‌ها همیشه کافی نباشد، اما همراه با رشد درونی و به‌کارگیری آموزه‌های تازه، می‌تواند زندگی ما و آنها را به بهترین شکل بسازد.

﷽؛
می‌گفت: “کدام پل در کجای جهان شکسته است که هیچ کس به خانه‌اش نمی‌رسد."¹
گفتم: “پلی نشکسته! ما در پی آسایش دلی را شکسته‌ایم که تاوانش، کوچ آرامش از زندگی‌مان است.
چرا به ترمیم این دل برنمی‌خیزیم؟!!”
1.گروس عبدالملکیان
#به_قلم_خودم

#من_طلبه_شدم_چون حوزه مثل یه میدان مغناطیسی قویه که همه فضائل اخلاقی رو جذب می‌کنه. به نظرم طلاب قبل از اینکه وارد حوزه بشن، یه جورایی طلبه‌وار زندگی کردن. خدا خواسته که وارد این دستگاه بشن تا سرعت و کیفیت رستگاری‌شون بیشتر بشه. ✍️ احمدی #طلبه #حوزه_علمیه_خواهران #راه_زینب #یاریگر_امامِ_زمانمان_باشیم

آغاز ثبت نام حوزه‌هاي علمیه✅️